Ken jij iemand die op de longstay-afdeling van een tbs-kliniek zit of daar naar wordt overgeplaatst? Dan wil je vast weten wat een longstay-afdeling nu eigenlijk precies is, wie daar terechtkomen en welke behandeling zij krijgen.
Antwoord op die vragen krijg je in dit artikel.
Tbs is een afkorting voor terbeschikkingstelling. Deze beveiligingsmaatregel kan door een rechter worden opgelegd wanneer je een ernstig misdrijf hebt gepleegd, maar hiervoor geheel of gedeeltelijk ontoerekeningsvatbaar bent verklaard.
Dit houdt in dat de dader lijdt aan een psychiatrische stoornis zoals een persoonlijkheidsstoornis of psychoses, waardoor het misdrijf hem of haar niet geheel aangerekend kan worden. De rechter vindt in dat geval dat je een gevaar bent voor de maatschappij en daarom voor de stoornis moet worden behandeld.
Het doel van zo'n behandeling is om te voorkomen dat je opnieuw een misdrijf pleegt. Als je tbs met dwangverpleging krijgt opgelegd, betekent dit dat je wordt opgenomen in een tbs-kliniek.
Een tbs-behandeling bestaat uit verschillende fasen. Na de opname in de kliniek wordt er gestart met een voor de patiënt geschikt zorgprogramma. Dit is er in de 'delict gerichte fase' op gericht om het gevaar voor herhaling van het misdrijf te verminderen.
Verandering van gedrag staat hierbij centraal. Een volgende stap in het zorgprogramma is de 'opbouw- en terugvalpreventiefase'. Dit staat in het teken van het leven na de behandeling en moet leiden tot de optie begeleid wonen, begeleid zelfstandig wonen of zelfstandig wonen.
Tijdens de 'afsluitingsfase' bekijkt de rechter drie mogelijkheden:
In sommige gevallen leidt een tbs-behandeling niet tot het gewenste resultaat. Hierdoor blijft de kans op een nieuw misdrijf te groot. Je bent in dat geval een gevaar voor jezelf en voor de samenleving en daarom word je doorverwezen naar deze afdeling voor langdurig verblijf.
Als je op de longstay-afdeling van een tbs-kliniek terechtkomt krijg je geen intensieve behandeling meer voor je stoornis. Ook staat een terugkeer in de maatschappij niet meer centraal in de behandeling. Deze is er vooral op gericht om de kwaliteit van leven te vergroten.
Dat gebeurt binnen een gesloten, beveiligde setting. Elke twee jaar wordt de longstay-status door de Landelijke Adviescommissie Plaatsing Langdurige Forensische Psychiatrische Zorg (LAP) geëvalueerd.
Onder tbs-patiënten staat de longstay-afdeling in een tbs-kliniek ook wel bekend als 'de opbergplek'. Maar betekent dit dan ook per definitie dat je er nooit meer wegkomt? Nee, want zo blijkt uit cijfers van de LAP dat tussen 2011 en 2019 van de in totaal 223 patiënten die verbleven op een longstay-afdeling, er 99 zijn uitgestroomd.
Hiervan wonen er vijftien zelfstandig, terwijl anderen in instellingen verblijven waar zij meer bewegingsruimte hebben. Meer ruimte voor perspectief is dan ook sinds 1 januari 2019 het nieuwe beleidskader en heeft ertoe geleid dat 'longstay' voortaan ook 'langdurige forensisch psychiatrische zorg' wordt genoemd.
Op de website van eMates vind je een kennisbank met tientallen relevante artikelen die antwoord geven op je vragen: Heb je deze artikelen al gelezen: